Przez czas zajęty myślą inną
Przez okres innych dni i zdarzeń,
Ileż zostanę Tobie winny
Krainie Twoich snów i marzeń
Bo jeśli nie to, co mówiłaś
Nie to, co chciałaś, nazwę życiem
Weź sobie coś z dobroci matki
I popraw błędy w mym zeszycie
Pamiętam jeszcze słowa Twoje
I uśmiech dla nas Twój na twarzy
Bo to jest przecież Twoja kartka
Z Twojego to elementarza
Piszę tak samo, jak w kajecie
Który otwarły Twoje ręce
Więc przyjmij moja dobra Pani
Tych kilka prostych dobrych stów – nic więcej
Roman Sliwonik
